Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Έλα να παίξουμε...



Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.
(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη.
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη.)

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου.
(Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου.
Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα.)

Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου.
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω;
(Τραβάνε μπρος, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα.)

Όλα, και τα άλογά μου θα στα δώσω.

Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω.
Που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας τη μια άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα.

Το Σκάκι
Μανώλης Αναγνωστάκη



Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Μια εκδοχή...



Φαντάσου έναν κόσμο
που τα λεφτά θα ήταν περιττά
και οι μοίρες των ανθρώπων
δε θα εξαρτιόνταν απ' αυτά.
Θα μπορούσες να περπατάς
χωρίς φόβο νύχτα στους δρόμους
και δεν θα υπήρχε ανάγκη
για κλέφτες και αστυνόμους.
Πώς θα 'ταν άραγε να ζεις
με την φύση σε αρμονία
κι οι ζωγραφιές μικρών παιδιών
ν' απεικόνιζαν τοπία,
ανθισμένα κι όχι κατεστραμμένα
από βομβαρδισμούς,
μόνο να υπήρχε ειρήνη
χωρίς άλλους νεκρούς.
Χωρίς φανατισμό
χωρίς τα πάντα να ‘βγαιναν σε πλειστηριασμό
ο άνθρωπος στον άνθρωπο
να 'δειχνε σεβασμό.
Να μπορούσα στη ζωή μου
να βάλω μια τάξη
να πέρναγα εύκολα
από τη θεωρία στην πράξη.

Μια εκδοχή που λίγοι μάλλον έχουνε σκεφτεί
κι οι πιο πολλοί ποτέ τους δεν έχουνε φανταστεί
Πως θα γινόταν σε όλα αυτά να πεις απλώς ένα… σταμάτα.
Γι' αυτό λοιπόν φωνάζω και ρωτώ: πες μου πώς θα ‘ταν;



Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Στο παιδί μου... - Μανόλης Αναγνωστάκης



Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο
μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια.

Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.

Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.