Μου λες πως φταίνε όλοι αυτοί
γνωστοί και άγνωστοι εχθροί
που εμπόδια βάζουν
διαρκώς στο πέρασμά σου.
Όμως δε σκέφτηκες ποτέ
πως είναι η σκέψη σου κουτέ
που σου μικραίνει συνεχώς
το ανάστημα σου, το ανάστημά σου…
Ξανά πνίγηκες πάλι
μέσα σ' ένα κουτάλι νερό
και βαράς το κεφάλι
βλαστημάς τον καιρό.
Σε είδα πάλι στο σταθμό
χωρίς βαλίτσα ούτε παλτό
να περιμένεις κάποιο τρένο
που δε θα 'ρθει.
Πότε θα μάθεις πως ο νους
εκτός απο τους ουρανούς
μπορεί φαντάσματα και κόλαση
να πλάθει να πλάθει…
Πώς γίνεται να ξεκινάς
μακρύ ταξίδι στο χιονιά
χωρίς παλτό,
χωρίς νταλκά, χωρίς ελπίδα.
Άγρια θηρία θα σε βρουν
και λαιστρυγόνες θε να μπουν
μες το μυαλό, μες την καρδιά
σαν καταιγίδα.. καταιγίδα.
Ξανά πνίγηκες πάλι
μέσα σ' ένα κουτάλι νερό
και βαράς το κεφάλι
βλαστημάς τον καιρό.
Στίχοι: Μάριος Στρόφαλης. Μουσική: Ανδρέας Θωμόπουλος.
Το τραγούδι υπάρχει στον δίσκο "Χωρίς βαλίτσα και παλτό" του Γιάννη Κούτρα. Στο βίντεο ακούγεται η διασκευή όπως παρουσιάστηκε στην ταινία "Να μ' αγαπάς".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου