“Ποιος
είναι ο λόγος της ποίησης
που
βγαίνει από το ποιώ
και
που σημαίνει πράττω
Ζητάω
την απάντηση
από
τους ακινητοποιημένους”
---
“Έπρεπε
αν ήθελα ακόμα να σωθώ
αν
ήθελα ακόμα να ζήσω
να
βρω έναν τρόπο να μοιάζω μ’ αυτούς
ή
κάτι τέλος πάντων να τους εξευμενίσω”
---
“Τρομοκρατία:
Εξουσιάζω δια της βίας. Τρόμου.
Και
τρομοκράτης τι θέλει να πει;
Δε
θέλω απάντηση απ’ αυτούς που την επινοήσανε
Ζητάω
απάντηση απ’ τους λαχανιασμένους”
---
“Δέντρο ήμουνα κι έσπασα
Μου
σπάσαν όλα τα κλαδιά
γιατί
εκεί τρέχανε τα ξεστρατισμένα παιδιά
να
παίξουνε τους κρεμασμένους”
“Μπορεί δίκαια…
Προκάλεσα
με πάθος τη ζωή.
Ασέβησα
δυο φορές γιατί τους ήξερα τους Νόμους.
Άσκησα
την όραση για μακριά
Κι
έχασα τα κοντινά μου”
---
“Εσύ.
Εσένα
που αγάπησα.
Κοίτα
άμα πιείς κι όπως πάντα μεθύσεις
μη
πεις ποτέ πως μ’ αγάπησες
Δε
θα άφηνες να γίνω πλατανόφυλλο
σε
ξεροπόταμους να πλέω…”
---
“Στάθηκα πεσμένη εκεί
ώρες..
ώρα πολλή…
Τότε
μέσα
από εκεί
πνιγμένος
στ’ αναρριχητικά
βγήκε
ένας φίλος χαμένος
Έεειι...
του λέω, Χρίστο…
Ησύχασε…
Πήγαινε να κοιμηθείς…
Είσαι
καιρό σκοτωμένος.
Έεειι…
μου λέει Ρηνούλα, λυπημένος πολύ
Ησύχασε...
Πήγαινε να ξαπλωθείς…
Από
σφαίρα ή άσπρη
Είσαι
καιρό πεθαμένος”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου