Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Κατερίνα Γώγου – Νόστος 1990


Να ρίξω μια κουβέρτα πάνω μου και παντού, στα παράθυρα. Ένας που ξενυχτά είναι λεία των χαφιέδων γειτόνων του. Ένας ποιητής που γράφει είναι πολύ πολύ μικρό παιδί, έχει πυρετό τη νύχτα. Δρα και ζει αυτόματα, έχει άγνοια της λογικής του κινδύνου. Θεωρεί τον εαυτό του πολεμιστή κατήγορο της πανταχού διαπραττωμένης αδικίας. Γι αυτό κρυώνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: