Κατερίνα Γώγου - Ξημέρωμα της άλλης μέρας. 4 και 10’

Δεν κοιμάμαι. Στερητικά. Βαριά. «Ψυχολογική χαρμάνα».

Η μητέρα μου, δε σας το’πα, είναι η Παναγία.

Κάνει πως κοιμάται…

Σέρνομαι στο μπάνιο. Γι’ αυτήν. Μόνο γι’ αυτήν.

Κάθομαι κάτω απ’ το παγωμένο νερό.

Το στόμα μου έχει στραβώσει. Κοιτάω στον καθρέφτη.

Δε βλέπω.

Έχασα και την όραση.

Αυτό το ταξίδι ξέρω. Να πεθαίνω

Και ν’ ανασταίνομαι.

Συμβουλές να πάω σε πνευματικό. «Είμαι δαιμονισμένη»!

Μεσαίωνας. Είμαι γι’ αυτούς

Που κάνανε τσάρκα τουριστική στο Σινά

Και στ’ Άγιον Όρος

Είμαι μάγισσα. Αχ, θεούλη μου

Ας με κάψουνε πρώτη.

Αλήθεια, γιατί δε γερνάω;

Η αιωνία νεότης! Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ.

Τα κόκκαλά μου;

Σαν να πλακώσανε όλοι οι ζητάδες Αθηνών και προαστίων.

"Με λένε οδύσσεια", 2002